Ik schreef het al eerder: ik ben niet bepaald het avontuurlijke type. Zekerheid, weten waar je aan toe bent en voorspelbaar: allemaal woorden die in mijn lievelingsrijtje voorkomen. Ik heb dat niet van een vreemde. Mijn vader werkte meer dan veertig jaar bij dezelfde werkgever. En er werd geen aankoop gedaan zonder alle tests uit de Consumentengids nauwkeurig bestudeerd te hebben.

Toen ik vorig jaar begon als zzp’er paste dat ook totaal niet in dat patroon. Vele slapeloze nachten, gesprekken met mijn man (die overigens tot de andere kant van het spectrum behoort als het om de hang naar zekerheid gaat) en tabellen met voor- en nadelen gingen eraan vooraf. Om uiteindelijk toch die sprong in het diepe te wagen. En waar in de eerste maanden (gezonde) spanning, enige stress en onzekerheid overheersten, merk ik dat ik de laatste tijd het ondernemerschap steeds meer omarm.

Ik geniet van de vrijheid om – voornamelijk – te werken wanneer ik wil. Geen beter gevoel dan een tevreden klant (daar kan geen vaste-baan-loonstrook tegenop ). Ik leer wekelijks nieuwe mensen kennen uit zeer uiteenlopende werkgebieden. En mijn kennis neemt met de dag toe, door het schrijven van bijzondere teksten en verhalen over al evenzo boeiende onderwerpen. De angst voor de onzekerheid heeft plaatsgemaakt voor reikhalzend uitkijken naar wat de komende weken brengen. Volgende maand staat mijn eerste vakantie als zzp’er gepland en ook dat voelt extra fijn.

Ondanks zijn voorliefde voor zekerheid, was het ook mijn vader die ooit tegen mij zei: “Je kunt beter spijt hebben van de dingen die je wél hebt gedaan dan van de dingen die je níet hebt gedaan.” En ik ben het helemaal met hem eens.