Het was een bloedhete dag. Die vrijdag 7 augustus in 2020. Bij het opstaan, wist ik nog niet dat dit dé dag zou worden. Een naam had ik al, de formaliteiten van het inschrijven moesten nog gebeuren. Maar ineens kwam alles in een stroomversnelling.

Dat kan niet kloppen

Vrijdagochtend, een uur of 9. Ik zat op de website van de Kamer van Koophandel. “Eens kijken wanneer ik binnenkort de eerste stap kan zetten”, zei ik nog nietsvermoedend tegen mijn man. Het was volop corona, dus we deelden al een tijd samen het geïmproviseerde thuiskantoor. “Hè, dat kan niet kloppen!?”, hoor ik mezelf nog zeggen. “Het kan alleen vandaag om 10 uur of half 11 en anders pas over zes weken!”.

Nu of nooit

Zes weken was te lang. Ik ben van het plannen en organiseren, dus had al helemaal bedacht dat ik na de inschrijving doorging met mijn website vastleggen, een logo laten ontwerpen, mijn e-mail aanmaken, etc. Ik wilde 1 september starten, dus zes weken was geen optie. Maar ja, over 1,5 uur druiste in tegen mijn andere karaktereigenschap: liever geen onverwachte dingen. Wat nu?? Ik wierp weer een blik op het afsprakenscherm dat nog steeds op mijn computer stond. Shit, de tijd van 10 uur was al weg. Het voelde als nu of nooit. Nú dus!

Zweet breekt uit

Ik bevestigde snel de afspraak van half 11, pakte alle papieren bij elkaar en sprong in de auto. Op weg naar Breda bedacht ik me hoe dit eigenlijk zó niet bij mij paste. Maar gek genoeg was er ook een soort rust: het ging eindelijk gebeuren. Ik parkeerde de auto aan de zijkant van het KvK-gebouw, ging naar binnen en meldde me bij de digitale aankomstbalie. Het zweet brak me uit, van de spanning of gewoon de hitte?

“Onder welke naam wilt u zich inschrijven?”, vroeg de vriendelijke dame achter de balie. Nog geen kwartier later stond ik, met mijn officiële inschrijving van Tussen Taal en Tekst in handen, weer buiten. In een roes reed ik naar huis. Nog niet wetend dat ik aan het begin van de twee leukste werkzame jaren van mijn leven stond…