Alvast een waarschuwing: dit is een klaagblog. Ik heb het lang volgehouden, maar moet nu écht mijn frustratie kwijt over de technische ‘hulp’middelen waarmee ik werk. Van telefoon tot computer en alle apps die erbij horen: ze drijven me soms tot waanzin!

Nu moet ik gelijk toegeven dat ik een soort Bermudadriehoek ben als het gaat om elektronica. Geef mij een goed werkende telefoon en de batterij is sneller leeg dan een glas bier op een hete dag. Op mijn Mac zie ik het draaiende, psychedelische ‘wereldbolletje’ bijna vaker dan het bestand erachter. En wie heeft dat bolletje überhaupt bedacht: alsof dat het wachten minder erg maakt dan een zandloper…? En geestverruimend is het al helemaal niet. Hoe dan ook: Teams start niet of met het verkeerde account op, wachtwoorden kloppen ineens niet meer en Outlook knalt er – zonder voor mij aanwijsbare reden – plots uit. Kortom: alle goed werkende elektronica lijkt in mijn buurt op mysterieuze wijze te verdwijnen.

Ik dacht voor tekstschrijven niet veel nodig te hebben: een computer met Word, e-mail, een telefoon en printer. Redelijk basis, zou ik zeggen. Maar zelfs dat levert veel frustratie op. Oké, ik ben misschien niet de meest geduldige persoon. Dat zeg ik er eerlijk bij. En dat is absoluut geen goede combi met niet of traag werkende apparaten. Tel daarbij op dat ik geen verstand heb van de werking van al die hulpmiddelen en je hebt een recept voor wat gevloek en getier. Het lijkt me soms heerlijk terug te gaan naar de tijd van vaste telefoons, ouderwetse brieven en de typemachine. Om nog maar te zwijgen van mijn aversie tegen ‘updates’. Ik wacht er dan ook altijd zo lang mogelijk mee, tot grote frustratie van mijn man. En heb ik eindelijk die 35 updates gedraaid: ja hoor, een dag later staan er weer nieuwe klaar. Hoeveel slechter kan een versie van een dag ervoor zijn?!

Zo, dat is eruit. Geen moraal in dit verhaal. Er is niets opgelost, maar opluchten doet het wel 🙂