Ik heb een haat-liefdeverhouding met goede voornemens. Het is een mooie gedachte het nieuwe jaar te beginnen met een schone lei en positieve ideeën. Bij mij vallen ze meestal in de voor de hand liggende categorieën: gezond eten, meer (of eigenlijk: überhaupt) sporten en minder stress. Maar om nou te zeggen dat ik ieder jaar vol overgave op 1 januari aan de slag ga? Nee. Tot ik bedacht dat deze specifieke goede voornemens misschien niet belangrijk genoeg zijn voor mij. En dat ook de reden is dat ik me er vaak niet langer dan een maand aan weet te houden.

Tijd dus voor een andere benadering. Waar heb ik nu écht behoefte aan? Wat mis ik, heb ik nodig en helpt mij verder komend jaar? Als beginnend ondernemer kruisen veel nieuwe dingen mijn pad. Leuk, spannend, moeilijk en alles er tussenin. Waar ik voorheen kon sparren met collega’s of een leidinggevende ben ik nu alles in één. Fijn als ik vakantie wil nemen, want mijn verlofaanvraag is zo goedgekeurd. Maar ook op lastige momenten moet ik het zelf doen. Ik weet als geen ander te focussen op alles wat (nog) niet goed gaat, dus lijkt het vieren van wat wél goed gaat een goed voornemen.

Ik heb daarom – vrij ouderwets – een prikbord gemaakt dat nu tegenover mijn bureau hangt. Daar prik, plak en hang ik het komende jaar alles op waar ik trots op ben: successen, groot en klein. Een mail van een tevreden klant, een knipsel van een van mijn teksten uit een magazine, een screenshot van een Whatsapp-bericht na een gewonnen aanbesteding en willekeurige snapshots van blije momenten tussendoor. Als ik me dan – op de wat lastige momenten – afvraag waarom ik ook alweer aan dit avontuur ben begonnen, hoef ik alleen maar vooruit te kijken.