Ik houd van mijn comfortzone. Het lijkt de laatste jaren wel een vies woord geworden, want je moet vooral ‘uit je comfortzone’. Het heet niet voor niets zo, denk ik dan. Dus waarom al die moeite doen om daarbuiten je discomfort te zoeken? Maar recent was het dan zover: ook ik moest eraan geloven.

Mijn comfortzone bestaat vooral uit: plannen, organiseren en schrijven. En navigeren, maar dat is vooral handig op vakantie. Waar ik lichtrode vlekken van krijg – alleen al bij de gedachte eraan – is alles wat met techniek te maken heeft. Ik schreef het al eerder: ik ben een soort Bermudadriehoek, waar goed werkende laptops en telefoons als sneeuw voor de zon verdwijnen. Normaal gesproken kom ik in mijn werk als schrijver niet heel snel op het onbekende pad. Hooguit qua inhoud, maar dan vind ik het juist interessant.

Bij een recente opdracht had ik te maken met programmeurs. Waar ik tot voor kort bij Java vooral dacht aan een eiland met groene landschappen komen nu de termen Fullstack, BackEnd en FrontEnd bovendrijven. Nu is die inhoud geen probleem; ik ben wel gewend me snel onder te dompelen in een nieuwe wereld. Wat me meer verraste, is dat programmeurs ook andere manieren van communiceren hebben. Waar ik normaal alles via telefoon, e-mail en Teams doe – en dat laatste is al op het randje van mijn comfortzone – kwamen er nu groepsapps en complete websites bij kijken.

Ik wilde me natuurlijk niet laten kennen, dus heb me suf gegoogeld hoe ik Whatsapp op mijn computer kreeg om vervolgens alle bestanden op te slaan. Ik heb op de middelbare school een blauwe maandag les gehad in MS-DOS en die trauma’s kwamen weer lichtelijk boven. Gaandeweg het project begon ik in te zien dat hun manier van feedback geven – via filmpjes met online commentaar en hele tekeningen – eigenlijk best prettig was. En ik beleef nu ook nog veel plezier aan die Whatsappfunctie op mijn computer.

Het is mijn natuurlijke reactie om alles buiten mijn comfortzone enigszins met Argusogen te bekijken. Maar er is eigenlijk best veel te beleven in die andere wereld. Voortaan dus maar iets vaker denken: dag comfort!